Marjan van der Donk (the Netherlands, 1961)
I’m a self-taught artist working in the academic style and tradition, happily influenced by modern artists. Initially, I worked in oils and charcoal but I took up photography as a fine art medium to explore still lifes, featuring things my late mother left. I always work quietly and thoughtfully, creating contemplative images where I combine aesthetics with complex layers of meaning. My work revolves round themes that are both deeply personal as well as universal, focusing on women: heritage, the nature vs nurture debate, and patterns and judgments embedded in society and families that impact each individual. The tensions in my personal life shape my work, obviously, and my photography in particular.
One of the large charcoal drawings in my Heritage series was selected for a group exhibition in the Rijksmuseum Amsterdam (2019). This work was the result of the first collaboration with my sister Carin (a photographer living in New York), featuring our mother modelling traditional clothing. A second portrait from this series was shortlisted for the Dutch Portrait Award (2021).
I always strive to deepen my artistic practice, focusing on the philosophy of creating images in particular. Since starting with photography, teachers at the International Center of Photography in New York have really contributed to this process, introducing me to new writers and artists, and questioning me about the how and why of my work.
Currently, my work focuses on the photographic still life, visualizing mourning, love and observation. The collaboration with my sister continues as a virtual dialogue in images around our mother’s suicide and the impact this has on our lives, each working from our personal process and perception.
Marjan van der Donk (Nederland, 1961)
Ik ben autodidact kunstenaar en werk in de academische traditie met volop invloeden van moderne kunstenaars. Ik begon in olieverf en houtskool maar stapte over naar fotografie als fine art medium, speciaal om stillevens te fotograferen met de voorwerpen die achterbleven na de onverwachte dood van mijn moeder. Ik werk altijd rustig en bedachtzaam, waarbij ik in contemplatieve beelden esthetiek combineer met diepere lagen van betekenis. Daarbij onderzoek ik thema’s die tegelijkertijd particulier en universeel zijn, met vrouwen als uitgangspunt: erfgoed dat zowel letterlijk als figuurlijk is, wat is ‘nature’ en wat is ‘nurture’ in een persoon, en de patronen en oordelen die zodanig vastgeklonken zijn binnen families én onze maatschappij dat ze vaak een enorme invloed hebben op het leven van ieder mens. Problemen in mijn eigen leven beïnvloeden uiteraard mijn werk, fotografie in het bijzonder.
Een van de grote houtskooltekeningen uit mijn Erfgoed-serie werd geselecteerd voor een groepstentoonstelling in het Rijksmuseum in Amsterdam (2019). Dit werk kwam voort uit de eerste samenwerking met mijn zus Carin (fotografe, woont in New York), waarvoor onze moeder poseerde in streekdracht. Een tweede portret uit deze serie werd geselecteerd voor de finale van de Nederlandse Portretprijs (2021).
Ik blijft continue streven naar ontwikkeling en verdieping in mijn werk en denkwijze, waarbij ik focus op de filosofie van het creëren van beelden. Nadat ik startte met fotografie zijn de docenten van het International Center of Photography in New York heel belangrijk geweest hierin: ik leerde door hen nieuwe schrijvers en kunstenaars kennen, en werd op een voor mij nieuwe manier bevraagd over het hoe en waarom van mijn werk.
Op het moment focus ik me op fotografische stillevens waarin ik rouw, liefde en beschouwing wil verbeelden. De samenwerking met mijn zus is uitgegroeid tot een virtuele dialoog, waarbij we ieder vanuit onze persoonlijke werkwijze en perceptie beelden creëren rondom de suïcide van onze moeder en de impact die dit heeft op ons leven en ons fotografisch werk.